a. (fem. مغربە) 1. Full (river). 2. White; (a horse) with a blaze in his forehead; (an eye) white, or grey in the iris. 3. The dawn.

اَلْمُغْرَبُ [el-mugreb] (mîm’in zammı ve râ’nın fethiyle) Ak olan nesne, ebyaz ma’nâsına. Ve her hayvâna ki kirpiği dibi ya’nî gözünün kapağı ak ola, مُغْرَبٌ [mugreb] derler; tekûlu: أُغْرِبَ الْفَرَسُ عَلَى مَا لَمْ يُسَمَّ فَاعِلُهُ إِذَا فَشَتْ غُرَّتُهُ حَتَّى تَأْخُذَ الْعَيْنَيْنِ فَتَبْيَضَّ الْأَشْفَارُ Ya’nî kaçan atın alnında olan akı yayılıp kirpiği dipleri dahi ağarsa böyle derler, geri bunculayın göz ziyâde gök olduğundan kirpik dipleri ağarsa مُغْرَبٌ [mugreb] derler. Sâhib-i surâh’ın مُغْرَبٌ [mugreb] tefsîrinde habtı vardır, nazar oluna ki böyle demiştir: مُغْرَبٌ [mugreb] “bi-fethi’r-râ’i sepîd ve sepîdî-i leb ve kerâne ez-her çîz.”