Hadîs-i evvelde مُفَرِّدٌ [muferrid]den murâd vech-i mezkûr üzere nâstan 'uzlet eden fukahâ’dır ve hadîs-i sânîden murâd 'ışk-ı ilâhî ile vecde gelip dâ’imâ zikrullâh ile tarab-nâk olan zevâttır. Ve hem-zâd ve akrânları bi’l-cümle âhirete gidip kendileri yalnızca İslâm ve 'ibâdet üzere kâ’im olan zevât dahi irâde olunur. Nihâye’de işbu 'ibâretle mersûmdur: “سَبَقَ الْمُفَرِّدُونَ” وَفِي رِوَايَةٍ “طُوبَى لِلْمُفَرِّدِينَ قِيلَ وَمَا الْمُفَرِّدُونَ قَالَ اَلَّذِينَ اهْتَزُّوا فِي ذِكْرِ اللهِ” وَقِيلَ فَرْدٌ إِذَا تَفَقَّهَ وَاعْتَزَلَ النَّاسَ وَخَلاَ بِمُرَاعَاةِ الْأَمْرِ وَالنَّهْيِ وَقِيلَ هُمُ الْهَرْمَى اَلَّذِينَ هَلَكَ أَقْرَانُهُمْ مِنَ النَّاسِ وَبَقُوا يَذْكُرُونَ اللهَ عَزَّ وَجَلَّÜçüncü ma’nâ “طُوبَى لِمَنْ طَالَ عُمُرُهُ وَحَسُنَ عَمَلُهُ” hadîsine akrebdir. Pes bu ma’nâlarda تَفْرِيدٌ [tefrîd] ıtlâkât-ı şer’iyyeden olur. Ve مُفَرِّدٌ [muferrid] Şol süvâra ıtlâk olunur ki yanında hemân kendi devesi ola; yukâlu: رَاكِبٌ مُفَرِّدٌ أَيْ مَا مَعَهُ غَيْرَ بَعِيرِهِ