اَلْمُدُّ [el-mudd] (mîm’in zammıyla) İki rıtl şey’ sığan ölçeğin ismidir, 'alâ-kavlin bir rıtl ve süls-i rıtl mikdârı nesne sığandır ve 'alâ-re’yin mu’tedilü’l-cism olan bir adamın iki avucunun dolusu mikdârından 'ibârettir ki ikisini birden uzatıp doldurdukta istî’âb eder ve ben bu gûne tecribe ettim ve sahîh ve muvâfık buldum. Ve مَدِيدٌ [medîd] olunduğu bâ’is-i tesmiyedir. Cem’i أَمْدَادٌ [emdâd] gelir ve مِدَدَةٌ [midedet] gelir, عِنَبَةٌ ['inebet] vezninde ve مِدَادٌ [midâd] gelir mîm’in kesriyle. Şârih der ki kavl-i evvel ehl-i 'Irâk ve sânî ehl-i hicâz kavlidir. İntehâ. Ve ba’zılar سُبْحَانَ اللهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ kavlinde مِدَادٌ kelimesi bundandır dediler, ya’nî zikr olunan مُدٌّ [mudd]in cem’idir, قَدْرَ مَا يُوَازِيهَا فِي الْكَثْرَةِ عِيَارَ كَيْلٍ أَوْ وَزْنٍ takdîrindedir. Ve سُبْحَانَ اللهِ مِدَادَ السَّمَوَاتِ dahi bu gûnedir ki temsîl cihetiyle kesretten kinâyedir.