(a. s. meskenet’den. c. : mesâkîn) : 1) âciz, zavallı, beceriksiz, hareketsiz [adam] , 2) cüzzam hastalığına tutulmuş olan. 3) miskli [misk + in]

i. sıf. ar. s. Miskîne. cm: mesâkîn. [meskenet’den sıfm.] 1. Fakir, bîçâre, zarûrete dûçâr. 2. Beceriksiz, âciz, bir şey elinden gelmez, mıymıntı. 3. tr. Cüzzam illetine mübtelâ, meczûm.

i. sıf. ar. s. Miskîne. cm: mesâkîn. [meskenet’den sıfm.] 1. Fakir, bîçâre, zarûrete dûçâr. 2. Beceriksiz, âciz, bir şey elinden gelmez, mıymıntı. 3. tr. Cüzzam illetine mübtelâ, meczûm.

Şârih der ki مِسْكِينٌ [miskîn] mîm’in kesriyledir ve Benî Esed lügatinde mîm meftûhadır. Ve bu سُكُونٌ [sukûn]dan me’hûzdur, ta’ayyüş zımnında nâsa sükûn ve istînâsları tasavvuruna mebnîdir yâhûd إِسْكَانٌ [iskân]-ı fakrdan me’hûzdur ki taklîl-i hareket ya’nî i’dâm-ı hareket ma’nâsınadır. Ve مِسْكِينٌ [miskîn] ile فَقِيرٌ [fakîr] beynini fark ederler. 'İnde’l-ba’z mü’ellifin evvel ta’rîfi üzeredir ki فَقِيرٌ [fakîr]in hâli مِسْكِينٌ [miskîn]den ahsendir ve 'inde’l-Asma’î 'ale’l-‘akstir. İntehâ. Ve مِسْكِينٌ [miskîn] Zelîl ve makhûr ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ مِسْكِينٌ أَيْ ذَلِيلٌ Ve za’îf ma’nâsınadır, cem’i مَسَاكِينُ [mesâkîn]dir ve مِسْكِينُونَ [miskînûn]dur; mü’ennesi kezâlik مِسْكِينٌ [miskîn] ve مِسْكِينَةٌ [miskînet]tir, cem’i مِسْكِينَاتٌ [miskînât]tır. Mü’ellif فَقْرٌ [fakr] mâddesinde ziyâdece işbâ’ eylemiştir.

a. (fem. مسكینە, s., pl. مساكین) 1. A poor man, a pauper. 2. a. T. Poor, wretched, abject, lean. 3. T. Leprous; a leper.