(a. s. resm’den.) : 1) resmolunmuş, yazılmış, çizilmiş. 2) bahsi geçmiş, adı geçmiş, (bkz. : mezkûr). 3) [evvelce] Müslüman olmıyan kimseler için : “merkum” mânâsına kullanılan bir söz idi. 4) an’ane, gelenek.

sıf. ar. s. Mersûme. [resm’den imf.] 1. Yazılmış, çizilmiş, işâret olunmuş, alâmetli. 2. Zikri geçmiş, zikr olunan, mezkûr, merkûm: bâzergân-ı mersûm. 3. Resm ve âdet hükmüne geçmiş, mutad. ≡ iz. ar. cm: merâsîm. İrâde, ferman, yarlığ, buyuruldu. [bu mana ile el-yevm isti‘mâli metrûktur.]

اَلْمَرْثُومُ [el-mersûm] ve اَلرَّثِيمُ [er-resîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Burnu yâhûd ağzı darbe ile ezilip kanamış adama denir. Ve o buruna ve ağza da vasf olur. Ve mutlakan şikest olup kanla âlûde olan 'uzva da ıtlâk olunur.

a. (fem. مرسومە) 1. Drawn, traced as a figure or design. 2. On which lines, figures, or characters are traced. 3. Mentioned, or commanded; a mandate, an edict. 4. T. The above-mentioned, aforesaid, (used in referring to persons of no distinction). 5. A stipend authorized by warrant. 6. A tax authorized by edict.

اَلْمَرْثُومُ [el-mersûm] (mîm’in fethi ve sâ’nın zammı ve meddiyle) Şol deve ayağıdır ki taşa dokunmağın yaralanmış ola; yukâlu: خُفٌّ مَرْثُومٌ مِثْلُ مَلْثُومٍ إِذَا أَصَابَتْهُ حِجَارَةٌ فَدَمِيَ