sıf. ar. s. Mersûme. [resm’den imf.] 1. Yazılmış, çizilmiş, işâret olunmuş, alâmetli. 2. Zikri geçmiş, zikr olunan, mezkûr, merkûm: bâzergân-ı mersûm. 3. Resm ve âdet hükmüne geçmiş, mutad. ≡ iz. ar. cm: merâsîm. İrâde, ferman, yarlığ, buyuruldu. [bu mana ile el-yevm isti‘mâli metrûktur.]

اَلْمَرْثُومُ [el-mersûm] ve اَلرَّثِيمُ [er-resîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Burnu yâhûd ağzı darbe ile ezilip kanamış adama denir. Ve o buruna ve ağza da vasf olur. Ve mutlakan şikest olup kanla âlûde olan 'uzva da ıtlâk olunur.

a. (fem. مرثومە) 1. Battered, bruised and bleeding. 2. Whose nose or mouth, etc., is bruised and bleeding.

a. (fem. مرسومە) 1. Drawn, traced as a figure or design. 2. On which lines, figures, or characters are traced. 3. Mentioned, or commanded; a mandate, an edict. 4. T. The above-mentioned, aforesaid, (used in referring to persons of no distinction). 5. A stipend authorized by warrant. 6. A tax authorized by edict.

اَلْمَرْثُومُ [el-mersûm] (mîm’in fethi ve sâ’nın zammı ve meddiyle) Şol deve ayağıdır ki taşa dokunmağın yaralanmış ola; yukâlu: خُفٌّ مَرْثُومٌ مِثْلُ مَلْثُومٍ إِذَا أَصَابَتْهُ حِجَارَةٌ فَدَمِيَ