(a. i. c.) : kararsız olma. 2) zorunlu olma.

اَلْمَرَجُ [el-merec] (fethateynle) Çobansız kendi başlarına otlayan salma deveye denir; müfred ve cem’e ıtlâk olunur, zîrâ fi’l-asl masdardır; yukâlu: إِبِلٌ مَرَجٌ وَبَعِيرٌ مَرَجٌ إِذَا كَانَتْ تَرْعَى وَلاَ رَاعِيَ لَهَا Ve fâsid ve tebâh olmak ma’nâsına masdar olur; yukâlu: مَرِجَ اْلأَمْرُ مَرَجًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا فَسَدَ Ve bir nesne mütemekkin olmayıp beri öte bî-karâr olmak ma’nâsınadır, bol yüzüğün parmakta oynaması gibi; tekûlu: مَرِجَ الْخَاتَمُ فِي إِصْبَعِي إِذَا قَلِقَ Ve ihtilât ve ıztırâb ma’nâsınadır; yukâlu: مَرِجَ اْلأَمْرُ إِذَا اخْتَلَطَ وَاضْطَرَبَ ve minhu’l-hadîsu: “كَيْفَ أَنْتُمْ إِذَا مَرِجَ الدِّيِنُ” Ve 'Arablar بَيْنَهُمْ هَرْجٌ وَمَرْجٌ derler ki بَيْنَهُمْ إِخْتِلاَطٌ وَفِتْنَةٌ وَتَهْوِيشٌ وَاضْطِرَابٌ ma’nâsınadır. Bunda râ’nın sükûnu هَرْجٌ [herc] kelimesine müşâkeleye mebnîdir.