اَلْمَرْجُ [el-merc] (mîm’in fethi ve râ’nın sükûnuyla) Şol otlu, sulu çayırlığa ve çemen-zâra denir ki onda davarlar ra’y olunur ola; meselâ Üsküdar verâsında İbrâhîm Ağa Çayırlığı ve Kâğıthâne Çayırlığı gibi. Zikri âtî مَرْجٌ [merc] dedikleri mahaller bundan me’hûzdur. Ve مَرْجٌ [merc] Masdar olur, davarı otlamak için müseyyeb edip mer’âya salıvermek ma’nâsına; yukâlu: مَرَجَ الدَّابَّةَ مَرْجًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَرْسَلَهَا لِلرَّعْيِ ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لاَ يَبْغِيَانِ﴾ أَيْ خَلاَّهُمَا لاَ يَلْتَبِسُ أَحَدُهُمَا بِالْآخَرِ Kâle’l-Beydâvî: أَرْسَلَهُمَا مِنْ مَرَجْتُ الدَّابَّةَ إِذَا أَرْسَلْتَهَا وَالْمَعْنَى أَرْسَلَ الْبَحْرَ الْمِلْحَ وَالْبَحْرَ الْعَذْبَ يَلْتَقِيَانِ أَيْ يَتَجَاوِرَانِ وَلاَ يَتَمَاسُّ سُطُوحُهُمَا Vâkı’â Nehr-i Nîl’in Bahr-i Sefîd’e kavuştuğu mütercim-i hakîrin meşhûdu olmuştur ki vâfir mahalle kadar imtizâc ve ittihâd eylemeyip yol gibi nümâyân olarak gider; ta’mı dahi mütegayyir olmadığı menkûldür. Bahr-i Fâris’e munsabb olan Dicle dahi o resme olduğu mahkîdir, niteki Hâlen İslâmbul’da Kâğıthâne suyunda ve ba’zı sel sularında dahi sûret-i mezbûre meşhûddur. Ve ba’zılar بَحْرَيْنِ [bahreyn]i Bahr-i Fârs ile ki Hurmuz denizidir ve Bahr-i Rûm [ile] ki kulzum denizidir, tefsîr eylediler. Ona göre iltikâları Bahr-i Muhît’te olur. Eslâfta Şâm ve Mısır ve habeş ülkeleri kayâsire-i Rûm memâliki olmakla Bahr-i kulzum’a Bahr-i Rûm ıtlâk eylediler. Ve مَرْجٌ [merc] Bir nesneyi şey’-i âhere katıp karıştırmak ma’nâsınadır; yukâlu: مَرَجَ الشَّيْءَ بِالشَّيْءِ إِذَا خَلَطَهُ بِهِ Mü’ellifin Basâ’ir’de ve Râgıb’ın Müfredât’ta beyânına göre مَرْجٌ [merc] bu ma’nâya mevzû’dur. Meselâ merg-zâra ıtlâkı ihtilât-ı nebâta mebnîdir ve irsâlü’d-dâbbe ve sâ’ir ma’ânî ondan müteferri’dir.