iz. ar. [devr’den im.] 1. Dönen bir şeyin merkezinde istinâd ettiği yer, etrafına dönülen nokta. 2. mc. Nokta-i istinâd, sebep, vesîle, vâsıta: medâr-ı kelâm; medâr-ı taayyüş. 3. ht. Bir seyyarenin, şemsin etrafında dönerken çizdiği dâire, mahrek. fr. orbite: medâr-ı Zühal. 4. c. Hatt-ı istivânın iki cihetinde olan iki dâire-i mevhûme ki şems onların hizâsına kadar varıp geri döner. fr. tropique: مدار سرطان medâr-ı seretân = hatt-ı istivânın (ekvatorun) şimâlindeki dâire ki burc-ı seretâna (yengeç burcu) müsâdiftir. مدار جدى medâr-ı cedî = hatt-ı istivânın cenûbunda vâki‘ olanı ki, cedîye (oğlak burcuna) müsâdiftir. bürûc-ı sâire bunların arasında mümtedd olur.