(a. i. cülüs’dan. c. : cnecâlis) : 1) oturulacak, toplanılacak yer. 2) görüşülecek bir mes’ele için bir araya gelmiş insan topluluğu. 3) devlet işlerini görüşmek üzere milletvekillerinin toplanması ve bu milletvekillerinin toplandıkları büyük bina. Def’-i meclis : bir toplantıya son verme. Sadr-i meclis : bir toplantıdaki başkanlık yeri.

iz. ar. cm: mecâlis. [cülûs’dan im.] 1. Konuşmak veya bir iş müzâkere etmek için bir araya gelmiş adamlar heyeti, cemiyet, encümen: meclis kurmak; meclise çıkmak, gitmek. 2. Bir nevi umûr-ı devletin tezekkürü için, bir reîsin taht-ı riyâsetinde muayyen azadan mürekkep olarak teşkil olunmuş hey’et-i resmiyye, şûrâ: Meclis-i Hâss-ı Vükelâ; Meclis-i Kebîr-i Maârif; Meclis-i Mâliye; Meclis-i İdâre; Meclis-i Mebûsân; Mecâlis-i Âliye.

اَلْمَجْلِسُ [el-meclis] (lâm’ın kesriyle) ve اَلْمَجْلِسَةُ [el-mecliset] (ism-i mekândır) Oturacak yere denir.

s. (pl. مجالس) 1. A place where one sits, a seat. 2. A place where people sit together. 3. An assemblage of people sitting together, a meeting, a conference. 4. An official council. or board. 5. A court of justice. 6. A session of a council, court, etc. 7. A society for any special purpose. 8. A man’s conversational or social talents.

اَلْمَجْلِسُ [el-meclis] (mîm’in fethiyle ve lâm’ın kesriyle) Cülûs edecek yer.