(a. i. sulh’dan c. : mesâlih) : 1) iş, emir, husus, madde, keyfiyet. 2) ehemmiyetli iş. 3) barış, dirlik düzenlik.

is. ar. cm: masâlih. [sulh’dan masdar-ı mîmî.— ar. tabirâtta “maslaha” sûretinde de kullanılır.] 1. Sulh ve âsâyiş ve müsâlemet yolu, iyilik tarîkı: böyle maslahat gördüler; maslahat hüsn-i neticeye varmaktır. 2. İş, husus, madde, keyfiyyet: oraya bir maslahat için gitti; masâlih-i beytiyye. 3 ehemmiyyetli iş, mesele: bu da bir maslahat mı? Amma da maslahat yaptınız.

اَلْمَصْلَحَةُ [el-maslahat] (mîm’in ve lâm’ın fethiyle) Bir emrin hayriyyet ve salâhına bâ’is ve dâ’î olan şey’e denir; مَفْسَدَةٌ [mefsedet] mukâbilidir. Cem’i مَصَالِحُ [mesâlih] gelir; yukâlu: رَأَى اْلإِمَامُ الْمَصْلَحَةَ فِي ذَلِكَ أَيْ مَا يُحْمَلُ عَلَى الصَّلاَحِ

s. (pl. مصالح) 1. A business; affair. 2. The right thing to do, the proper course. 3. T. The penis.

اَلْمَصْلَحَةُ [el-maslehat] (mîm’in ve lâm’ın fethiyle) Bir nesnenin husûlüne bâ’is olan nesne.