iz. ar. [kıyâm’dan im.] 1. Durulan yer, durak, mekân, mahall: orası sizin makâmınızdır; siz makâmınıza geçin. 2. Mansıb, mesned, büyük memuriyet: makâm-ı Sadâret-i Uzmâ; makâm-ı Seraskerî; makâma hitâben yazılmış bir tezkire. 3. Bir velînin veya diğer bir büyük zâtın medfûn bulunduğu veya medfûn olmadığı halde nâmına bina olunmuş türbe, ziyâret mahalli: Cebel-i Kâsiyûn’da birçok zevâtın türbe ve makâmları vardır. 4. Mûsikî ve şarkı tarzı âhenk, hava: makâmla okumak; bu makâmda bir türkü; makâmını uyduramadım. [bu mana ile asıl Arabîsi “makâme”dir.] || kâim-makâm. ba: قائممقام kâim-makâm.

s. 1. An act of standing. 2. A place where one stands upright; a station. 3. An act or a place of sojourn; an abode; a presence. 4. A place (in general). 5. One’s place, rank, station, or degree of estimation. 6. The point in a planet’s orbit where it is stationary. 7. A tune in music. 8. A subject of discourse; or, a why of treating it. 9. T. A disturbance.