اَلْغَنِيمُ [el-ganîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلْمَغْنَمُ [el-magnem] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) ve اَلْغَنِيمَةُ [el-ganîmet] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) ve اَلْغُنْمُ [el-gunm] (قُفْلٌ [kufl] vezninde) Düşmandan alınan doyumluk mâlına denir, فَيْءٌ [fey’] ma’nâsına. Mütercim der ki Mutarrizî Mugrib’de فَيْءٌ [fey’] ve غَنِيمَةٌ [ganîmet] ve نَفْلٌ [nefl] beynlerini Ebû 'Ubeyde’den rivâyetle bu resme fark eylemiştir ki غَنِيمَةٌ [ganîmet] ehl-i şirkten harb kâ’im olduğu hâlde ‘anveten ahz olunan mâla denir. Bunun hükmü ba’de’t-tahmîs bâkîsi gânimîne tahsîs olunur. Ve فَيْءٌ [fey’] ba’de’l-harb zafer-yâb olunan mâldır ki tahmîs olunmayıp kâffe-i müslimînin hakkı olur. Ve نَفْلٌ [nefl] guzâta sehmlerinden zâ’id i’tâ olunan mâla denir ki meselâ ser-'asker başı beylik mâlı kâtilindir diye terhîs eylese gâzînin katl eylediği kâfirin mâlı kendinin olup sehmine ma’dûd olmaz. Pes bu ıtlâkât-ı şer’iyyeden olur. İntehâ.