(a. s. sened’den) : 1) îsnâd edilmiş, nisbet edilmiş. 2) gr. *yüklem, fr. predicat.

iz. ar. [sünûd’dan imf. if‘âl] ed. mn. Bir cümle-i ismiyye veya kazıyye-i mantıkiyyenin isnâd olunan cüz’ü ki, nahivde “haber” ve mantıkta “mahmûl” dahi denilir: (Allah kadîmdir) kazıyyesinde “kadîm” müsneddir.

iz. ar. [sünûd’dan imf. if‘âl] ed. mn. Bir cümle-i ismiyye veya kazıyye-i mantıkiyyenin isnâd olunan cüz’ü ki, nahivde “haber” ve mantıkta “mahmûl” dahi denilir: (Allah kadîmdir) kazıyyesinde “kadîm” müsneddir.

اَلْمُسْنَدُ [el-musned] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) Kâ’iline isnâd olunan kelâm ve habere denir; yukâlu: حَدِيثٌ مُسْنَدٌ أَيْ مَرْفُوعٌ إِلَى قَائِلِهِ Cem’i مَسَانِدُ [mesânid] gelir. Ve İmâm Şâfi’î’den مَسَانِيدُ [mesânid] geldiği mervîdir. Ve مُسْنَدٌ [musned] Dehr ve zamâna ıtlâk olunur, her şey’ ona isnâd olunduğu için. Ve دَعِيٌّ [da’iyy] ma’nâsınadır ki burada nesebi müttehem ya’nî harâm-zâde demektir. Ve مُسْنَدٌ [musned] himyer kabîlesine mahsûs bir nev’ yazıya denir; tekûlu: رَأَيْتُ مَكْتُوبًا بِالْمُسْنَدِ كَذَا وَهُوَ خَطُّ حِمْيَرَ Ve مُسْنَدٌ [Musned] bir dağın ismidir.

a. (fem. مسندە) 1. Made to lean against, to rest or stand on, supported. 2. (pl. مساند) (An apostolic tradition) uninterruptedly traced to one of the companions of Muhammed. 3. Said to be of (a certain) lineage. 4. The subject of a proposition. 5. The Himyarite written character. 6. (müsnid) Who makes a thing lean for support on a thing. 7. Who attributes.