اَللَّوْطُ [el-levt] (سَوْطٌ [savt] vezninde) ve اَللَّيْطُ [el-leyt] (خَيْطٌ [hayt] vezninde) Bir nesne bir nesneye yapışmak ma’nâsınadır. Bu münâsebetle mahbûb olan nesnenin muhabbeti kalbe ta’alluk eylemek ma’nâsına müsta’meldir; tekûlu: لاَطَ الشَّيْءُ بِقَلْبِي يَلُوطُ لَوْطًا وَيَلِيطُ لَيْطًا أَيْ حُبِّبَ إِلَيْهِ وَأُلْصِقَ Şârih der ki لُوطٌ [Lût] lafzı ‘Arabîdir diyenler bu ma’nâdan ahz eylediler, gûyâ ki Hazret-i İbrâhîm’in onlara fart-ı mahabbeti olduğu bâ’is-i tesmiyedir dediler. Ve mü’ellif vâviyye ve yâ’iyyeyi mezc eylemiştir. Ve لَوْطٌ [levt] Bir kimseye ok vurmak yâhûd göz değirmek ma’nâsınadır; yukâlu: لاَطَ فُلاَنًا بِسَهْمٍ أَوْ عَيْنٍ إِذَا أَصَابَهُ بِهِ Ve bir kimseyi bir kimseye ilhâk eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: لاَطَ فُلاَنًا بِفُلاَنٍ إِذَا أَلْحَقَهُ بِهِ Ve bir nesneyi gizlemek ma’nâsınadır; yukâlu: لاَطَ الشَّيْءَ إِذَا أَخْفَاهُ Ve لَوْطٌ [levt] Belden yukarı tutunacak fûtaya denir, رِدَاءٌ [ridâ’] ma’nâsına. Ve cüst ve hafîf ve mutasarrıf adama ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ لَوْطٌ أَيْ خَفِيفٌ مُتَصَرِّفٌ Ve ribâ ma’nâsınadır ki mu’âmelede olan fazladır. Ve yapışıcı ve yapışkan nesneye ıtlâk olunur; mübâlagaten vasf bi’l-masdardır; yukâlu: شَيْءٌ لَوْطٌ أَيْ لاَزِقٌ Ve لَيْطٌ [leyt] La’n ve nefrîn eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: لاَطَ اللهُ فُلاَنًا أَيْ لَعَنَهُ وَمِنْهُ شَيْطَانٌ لَيْطَانٌ وَهُوَ إِتْبَاعٌ لَهُ Ve liyâkat ma’nâsına müsta’meldir, yapışmak ma’nâsındandır; yukâlu: مَا يَلِيطُ بِهِ النَّعِيمُ أَيْ مَا يَلِيقُ Ve لَيْطٌ [leyt] Levn ve renge ıtlâk olunur; lâm’ın kesriyle de müsta’meldir; yukâlu: لَيْطُهُ كَذَا أَيْ لَوْنُهُ