اَللَّيْقَةُ [el-leykat] ve اَللَيْقُ [el-leyk] (lâm’ların fethiyle) Devâta lîka komak, 'alâ-kavlin mürekkebini ıslâh eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: لَاقَ الدَّوَاةَ يَلِيقُهَا لَيْقَةً وَلَيْقًا إِذَا جَعَلَ لَهَا لِيقَةً أَوْ أَصْلَحَ مِدَادَهَا Ve devâtta mürekkeb lîkaya alışmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَاقَتِ الدَّوَاةُ إِذَا لَصِقَ الْمِدَادُ بِصُوفِهَا Ve sığınmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَاقَ بِهِ إِذَا لَاذَ Ve bir adamın endâmına libâs uyup yakışmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَاقَ بِهِ الثَّوْبُ إِذَا لَبِقَ Ve bir nesne bir şey’e münâsib ve çesbân olmak ma’nâsınadır; yukâlu: هَذَا الْأَمْرُ لَا يَلِيقُ بِكَ أَيْ لَا يَعْلَقُ Ya’nî “Bu iş sana yapışmaz ki yakışmaz” demektir. Şârihin beyânına göre bu iki ma’nâ-yı ahîrde masdarı لِيَاقَةٌ [liyâkat] dahi gelir, كِتَابَةٌ [kitâbet] vezninde.