(a. e.) : leh ve lehu nun müennesi. (bkz. : leh, lehu).

allah affetsin.

اَللَّهَى [el-lehâ] (عَصَا ['asâ] vezninde) Bir nesneyi meftûnluk derecesinde sevmek ma’nâsınadır, yukâlu: لَهِيَ بِهِ لَهَا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَحَبَّهُ Ve bir nesneden bütün bütün geçmek ma’nâsınadır; yukâlu: لَهِيَ عَنْهُ إِذَا سَلَا وَغَفَلَ وَتَرَكَ ذِكْرَهُ

اَللَّخَى [el-lehâ] (hâ-yı mu’ceme ile عَصَا ['asâ] vezninde) Pek çok herze ve beyhûde söz söylemek ma’nâsınadır; yukâlu: لَخِيَ الرَّجُلُ لَخًى مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَثُرَ كَلَامُهُ فِي الْبَاطِلِ Ve لَخَى [lehâ] Burna dârû dökecek âlete denir, huni gibi, ‘alâ-kavlin huni tarzında mahsûs bir âlettir ki bir cins deryâ cânverinin derisinden düzüp onunla burna enfiyye gibi dârû çekerler; سَمَاءٌ [semâ’] vezninde dahi lügattir.

s. pl. of لهات, q. v.

اَللَّخَى [el-lahâ] (lâm’ın fethi ve hâ’-i mu’cemeden sonra elifin kasrıyla) Emr-i bâtılda sözü çok söylemek; yukâlu: لَخِيَ لَخًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَثُرَ كَلَامُهُ فِي الْبَاطِلِ Ve لَخَى [lehâ] Kesîrü’l-mâ’ olan fercin dahi sıfatıdır. Ve لَخَى [lehâ] Burna devâ dökecek âlete derler,مُسْعُطٌ [mus’ut] ma’nâsına.

اَللَّهَى [el-lehâ] (lâm’ın fethi ve elifin kasrıyla) Cem’i, zikr olunan diller ma’nâsına.