لَدُنْ [ledun] (lâm’ın fethi ve dâl’ın zammı ve nûn’un sükûn üzere binâsıyla) Şol yerdir ki o gâyet ve nihâyettir. Bu zarf-ı gayr-ı mütemekkindir, عِنْدَ mesâbesindedir. Ve buna hurûf-ı cârreden hemîn مِنْ dâhil olur. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿مِنْ لَدُنَّا﴾ (النساء، 67) Ve muzâf dahi gelir mâ-ba’din cerr etmekle. Ve bunda üç lügat vardır: biri لَدُنْ [ledun] 'alâ-mâ merre ve biri لَدَى [ledâ]dır, lâm’ın fethi ve elifin kasrıylave biri dahi لَدُ [ledu]dur, lâm’ın fethi ve dâl’ın zammı ile. Ve gâh olur لَدُنْ [ledun] kelimesin 'âmil kılarlar ve lâkin 'ameli غُدْوَةً kelimesin mansûb kılmağa mahsûstur.