اَلْقُذَّةُ [el-kuzzet] (kâf’ın zammı ve zâl’ın teşdîdiyle) Okun yeleğine denir, رِيشُ السَّهْمِ ma’nâsına. Cem’i قُذَذٌ [kuzez] gelir, غُرَفٌ [guref] vezninde. Ve pireye denir, بُرْغُوثٌ [burgûs] gibi. Cem’i قِذَّانٌ [kizzân] gelir kâf’ın kesriyle. Ve قُذَّةٌ [kuzzet] Nâkanın fercinin bir cânibine denir; iki cânibine قُذَّتَانِ [kuzzetân] denir. Ve insânın ve atın kulağına denir. Ve قُذَّةُ [kuzzet] Bir kelimedir ki etfâl-i 'Arab beynlerinde ma’hûd olan شَعَارِيرُ nâm la’ibi bölük bölük oynadıklarında لَعِبْنَا شَعَارِيرَ قُذَّةَ قُذَّةَ وَقُذَّانَ قُذَّانَ derler. قُذَّةُ [kuzzet] ve قُذَّانُ [kuzzân] gayr-i munsarıflardır; şârihin beyânına göre مُتَفَرِّقِينَ ma’nâsınadır.