i. 1. Ekser hayvanâtın etten veya uzun kıllardan veyâhut tüyden ibâret olarak kıçları üzerinden uzanan zeyl, zeneb, düm, dümbâl: at, sığır, kedi, horos (horoz), akrep kuyruğu. 2. Bir şeyin arkasına katılan şey, zeyl, zam, ilâve. [istihfâf tarîkıyla kullanılır.] Bu ebniyenin, bu kâfilenin bir de kuyruğu vardır. 3. Bir adamın arkasına takılıp hiç ayrılmayan adam: o adam kendisinin kuyruğudur. [bu da istihfâf tarîkıyla isti’mâl olunur.] 4. Bazı esvâbdan sarkıp asılan uzun parçalar: bu fistanın biçimi zararsız amma birtakım münâsebetsiz kuyrukları vardır. 5. Son, en gerideki kısım: kervanın, katarın kuyruğu, lokomotifi bazen katarın kuyruğuna korlar. 6. Gözün hârici yani kulak tarafındaki ucu: gözün kuyruğuyla bakıyordu. 7. Esliha-i nâriyenin gerideki kısmı: kuyruktan dolar top.

s. See قویروق .

s. 1. A tail. 2. A train of followers or applicants. 3. Any appendage like a tail; as the tang of a knife, the shank of a button, etc.