(a. i. c. : kuva [y]) : 1) güc, kudret, tâkât; sıhhat, sağlamlık, 2) bir hükümetin askerî gücü.

is. ar. cm: kuvâ’ [terkîbât-ı Arabiyyede: kuvve. — ba: قوه kuvve.] 1. Zor, güç, tâkat, kudret: bu yükü kaldıracak kadar kuvvetim yoktur; buna kuvvetim yetmiyor. 2. Bir hükümetin berrî ve bahrî askeri: kuvve-i berriyye, kuvve-i bahriyye; قوت الظهر kuvvetü’z-zahr = arkada ihtiyâten bulundurulan imdad askeri vesâire. 3. Sıhhat, sağlamlık, ten-dürüstlük, a’zâ-i bedenin, ve a’sâb ve adalâtın güçlü olması, za’f mukâbili: bende hiç kuvvet yoktur; kuvvet için ilaç alıyor. 4. Te’sîr, nüfûz: onun söylediği sözün kuvveti vardır. 5. rt. [cebirde] bir adedin sağında ve biraz daha yukarıda yazılan küçük rakam ki o adedin kaç kerre kendi misliyle darb olunması iktizâ ettiğini gösterir: 42 ki 4’ün iki kere 4’le darbına alâmet olup 16 ile müsâvîdir; 53 dahi 5’in üç kere 5’le darbına alâmet olup 125’le müsâvîdir. 6. Ce. Bir makinenin tahrîk veya cer ettiği eskâlin miktarı ki mukaddemâ beygir kuvvetiyle ve şimdi ise kuvvet-i derecât ve âhâdiyle ta’yîn olunur: yüz beygir kuvvetinde, yüz derece kuvvette bir vapur makinesi. 7. Hâssa, hâsse: kuvve-i hâfıza, kuvve-i müdrike. ba: قوه kuvve.

اَلْقُوَى [el-kuvâ] (kâf’ın zammıyla) هُدَى [hudâ] vezninde ki قُوَّةٌ [kuvvet]in cem’idir, 'akl ve hûşa ıtlâk olunur ki kuvvet-i kalbiyyeden 'ibârettir; yukâlu: لَهُ قُوَّةٌ شَدِيدَةٌ أَيْ عَقْلٌ Şârih der ki ehl-i hikmetin kuvâ-yı zâhire vü bâtıne ta’bîrâtı bundan me’hûzdur. Ve قُوَّةٌ [kuvvet] Katlanmış ip ve iplik makûlesinin katına denir; tekûlu: زِدْ قُوَّةً فِي قُوَّةِ الْحَبْلِ أَيْ طَاقًا

s. (pl. قوی) 1. Strength. 2. Force. 3. Power, might. 4. Vigor. 5. Luxuriance. 6. (also قوە) A faculty. 7. A quality. 8. Possibility, potency.

اَلْقُوَّةُ [el-kuvvet] (kâf’ın zammı ve vâv’ın teşdîdiyle) ضَعْفٌ [da’f]ın mukâbilidir; yukâlu: قَوِيَ الضَّعِيفُ قُوَّةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَلْكُوَّةُ [el-kuvvet] (kâf’ın zammı ve vâv’ın teşdîdiyle) Bi-ma’nâhâ lügatun fîhâ. Ve bunun dahi cem’i كُوَى [kuvâ]dır, zamm-ı kâf ile.