is. ar. cm: kuvâ’ [terkîbât-ı Arabiyyede: kuvve. — ba: قوه kuvve.] 1. Zor, güç, tâkat, kudret: bu yükü kaldıracak kadar kuvvetim yoktur; buna kuvvetim yetmiyor. 2. Bir hükümetin berrî ve bahrî askeri: kuvve-i berriyye, kuvve-i bahriyye; قوت الظهر kuvvetü’z-zahr = arkada ihtiyâten bulundurulan imdad askeri vesâire. 3. Sıhhat, sağlamlık, ten-dürüstlük, a’zâ-i bedenin, ve a’sâb ve adalâtın güçlü olması, za’f mukâbili: bende hiç kuvvet yoktur; kuvvet için ilaç alıyor. 4. Te’sîr, nüfûz: onun söylediği sözün kuvveti vardır. 5. rt. [cebirde] bir adedin sağında ve biraz daha yukarıda yazılan küçük rakam ki o adedin kaç kerre kendi misliyle darb olunması iktizâ ettiğini gösterir: 42 ki 4’ün iki kere 4’le darbına alâmet olup 16 ile müsâvîdir; 53 dahi 5’in üç kere 5’le darbına alâmet olup 125’le müsâvîdir. 6. Ce. Bir makinenin tahrîk veya cer ettiği eskâlin miktarı ki mukaddemâ beygir kuvvetiyle ve şimdi ise kuvvet-i derecât ve âhâdiyle ta’yîn olunur: yüz beygir kuvvetinde, yüz derece kuvvette bir vapur makinesi. 7. Hâssa, hâsse: kuvve-i hâfıza, kuvve-i müdrike. ba: قوه kuvve.

اَلْقُوَى [el-kuvâ] (kâf’ın zammıyla) هُدَى [hudâ] vezninde ki قُوَّةٌ [kuvvet]in cem’idir, 'akl ve hûşa ıtlâk olunur ki kuvvet-i kalbiyyeden 'ibârettir; yukâlu: لَهُ قُوَّةٌ شَدِيدَةٌ أَيْ عَقْلٌ Şârih der ki ehl-i hikmetin kuvâ-yı zâhire vü bâtıne ta’bîrâtı bundan me’hûzdur. Ve قُوَّةٌ [kuvvet] Katlanmış ip ve iplik makûlesinin katına denir; tekûlu: زِدْ قُوَّةً فِي قُوَّةِ الْحَبْلِ أَيْ طَاقًا

s. (pl. قوی) 1. Strength. 2. Force. 3. Power, might. 4. Vigor. 5. Luxuriance. 6. (also قوە) A faculty. 7. A quality. 8. Possibility, potency.

اَلْقُوَّةُ [el-kuvvet] (kâf’ın zammı ve vâv’ın teşdîdiyle) ضَعْفٌ [da’f]ın mukâbilidir; yukâlu: قَوِيَ الضَّعِيفُ قُوَّةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَلتَّقَوِّي [et-tekavvî] (fethateynle ve vâv’ın kesri ve teşdîdiyle) Bi-manâhu; ve yukâlu: قَاوَيْتُهُ فَقَوَّيْتُهُ أَيْ غَلَبْتُهُ فِي الْقُوَّةِ Ve yağmur yağmamağa dahi derler; yukâlu: قَوِيَ الْمَطَرُ أَيْضًا إِذَا احْتُبِسَ Ve قَوِيَ kelimesinde idgâm olunmadı حَيَّ kelimesinde idgâm olunduğu gibi vâv’la yâ قَوِيَ de cins-i vâhidden olmadığı için hâlâ ki ikisi dahi müteharriktir. Ve ammâ لَيًّا kelimesinde olunduğu ki لَوَيْتُ لَيًّا derler hâlâ ki aslı لَوْيًا dir ahadühümâ sâkin olduğuna binâ’endir, vâv yâ’ya kalb olunmakla. Ve قُوَّةٌ [kuvvet] İpin bir katına dahi derler.

اَلْكُوَّةُ [el-kuvvet] (kâf’ın zammı ve vâv’ın teşdîdiyle) Bi-ma’nâhâ lügatun fîhâ. Ve bunun dahi cem’i كُوَى [kuvâ]dır, zamm-ı kâf ile.