اَلْكُلَى [el-kulâ] (kâf’ın zammı ve elifin kasrıyla) Kezâlik cem’i, böğrekler ma’nâsına. Ve كُلْيَةٌ [kulyet] كُلْيَةُ السَّحَابِ [kulyetu’s-sehâb]ın dahi cem’i gelir, bulutun aşağıları ma’nâsına. Ve كُلْيَةٌ [kulyet] Şol değirmi sahtiyân pâresine dahi derler ki مَزَادَةٌ [mezâdet]in kulpu altında مَزَادَةٌ [mezâdet]in derisine dikerler. Ve مَزَادَةٌ [mezâdet] azık koyacak deriye derler. Ve كُلْيَةٌ [kulyet] Yayın kabzası ile bağrı mâ-beyninde olan ince yere dahi derler. Ve كُلْيَةٌ [kulyet] Ok temrenin sağından yâhûd solundan bir cânibine dahi derler.