اَلْكُحْلُ [el-kuhl] (kâf’ın zammı ve hâ-yı mühmelenin sükûnuyla) Çok mâla denir; yukâlu: لِفُلَانٍ كُحْلٌ أَيْ مَالٌ كَثِيرٌ Ve bu ma’nâ-yı âtîden me’hûzdur sevâd i’tibârıyla. Ve göze çekecek sürmeye denir; yukâlu: فِي عَيْنِهَا كُحْلٌ أَيْ إِثْمِدٌ Ve mutlakan istişfâ için göze çekilen tûtiyâya ve göz otu makûlesine denir. Ve كُحْلُ السُّودَانِ [kuhlu’s-Sûdân] بَشْمَةٌ [beşmet]tir ki çeşmek ve çeşme-zen ve göz taşı dedikleri dârûdur. Ve كُحْلُ فَارِسٍ [kuhlu Fâris] Anzerût dedikleri dârûdur. Ve كُحْلُ خَوْلَانَ [kuhlu havlân] حُضُضٌ [hudud]dur ki havlân-ı Hindî dedikleri dârûdur, Mekkî kısmı dahi olur.