i. [fr. cordon] 1. İpekten az çok kalın gaytan ve ip: kanapenin etrafına kordon geçirmek; çıngırak kordonu. 2. Saat asmaya mahsus altın vesâireden zincir: kordonunu çalmışlar. 3. Nişan asmaya mahsus enli ve kalınca kordele: birinci rütbeden nişanlar, aykırı geçirilen büyük kordon ucuna takılır. 4. Bir sıra teşkil eden tahta veya taş çıkıntısı, çıkıntılı oyma sırası. 5. Bir mahallin karantinaca veya gümrük vesâirece muhâfazası için ta’yin olunan ve kolcularla muhâfaza olunan hatt: izmir’de hastalık zuhûrunda mülhakâta sirâyet etmemek için şehrin etrâfına kordon çekmişlerdi; kordon îcâbına göre tevsî’ veya tazyîk olunur. 6. Bu hattın muhâfazası için vaz’ olunan karakol silsilesi. 7. Bh. Müsta’mel halattan ayrılan kolların beheri.