اَلْقِتْلُ [el-kitl] (kâf’ın kesriyle) Katl bâbında dilîr ve mâhir düşman mukâtile denir; cem’i أَقْتَالٌ [aktâl] gelir; yukâlu: هُوَ قِتْلٌ أَيْ عَدُوٌّ مُقَاتِلٌ Ve sadîk dosta denmekle zıdd olur; yukâlu: هُوَ قِتْلُهُ أَيْ صَدِيقُهُ Ve bir nesnenin misl ve nazîrine denir; yukâlu: مَا لَهُ قِتْلٌ أَيْ نَظِيرٌ Ve bir adamın 'amuca-zâdesine denir; tekûlu: هُوَ قِتْلِي أَيِ ابْنُ عَمِّي Ve bahâdır ve dilâvere denir; yukâlu: رَجُلٌ قِتْلٌ أَيْ شُجَاعٌ Ve cenkte bir adamın hemtâsına denir; yukâlu: قَتَلَ قِتْلَهُ أَيْ قِرْنَهُ Ve şerr ve şûr husûsunu hoşça bilir olan kimseye denir; yukâlu: إِنَّهُ لَقِتْلُ شَرٍّ أَيْ عَالِمٌ بِهِ