اَلْكَتْرُ [el-ketr] (kâf’ın fethi ve tâ’nın sükûnuyla) Haseb ve kadr ve şeref ma’nâsınadır; yukâlu: فُلاَنٌ رَفِيعُ الْكَتْرِ أَيِ الْحَسَبِ وَالْقَدْرِ Ve her şey’in vasatına denir. Ve sarhoş yürüyüşü gibi yürümeğe denir; yukâlu: يَمْشِي الْكَتْرَ أَيْ مِشْيَةً كَمِشْيَةِ السَّكْرَانِ Ve küçük hevdece ve mihaffeye denir. Ve hurmâ serecek mahallin duvarına denir, حَائِطُ الْجَرِينِ [hâ’itu’l-cerîn] ma’nâsına. Ve yüksek hörgüce denir; bunda kâf’ın kesriyle ve fethateynle câ’izdir; yukâlu: نَاقَةٌ كَانَ سَنَامُهَا كَتْرًا أَيْ مُرْتَفِعًا