(a. s. kesret’den.) : 1) çok, çok olan, bol. (bkz. : kâsir).

(a. s.) : kırılmış.

sıf. ar. s: kesîre. [kesret’den sıfm.] 1. Çok bulunan, bol: mâl-ı kesîr; kesîrü’l-mâl = malı çok olan. 2. Müteaddid: kesîrü’l-evlâd = evlâdı çok ve müteaddid olan. 3. Sık, çok defa olan: kesirü’l-vuku = çok ve sık vukû bulan.

اَلْكَصِيرُ [el-kesîr] قَصِيرٌ [kasîr] vezninde ve mürâdifidir ki kısa nesneye denir. Şârihin beyânına göre kâf kâf’tan mübeddeldir; yukâlu: شَيْءٌ كَصِيرٌ أَيْ قَصِيرٌ

اَلْكَثْرُ [el-kesr] (عَدْلٌ ['adl] vezninde) ve اَلْكَثِيرُ [el-kesîr] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلْكُثَارُ [el-kusâr] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) ve اَلْكَاثِرُ [el-kâsir] (صَاحِبٌ [sâhib] vezninde) ve اَلْكَيْثَرُ [el-keyser] (صَيْقَلٌ [saykal] vezninde) Çok nesneye denir. Ve كُثَارٌ [kusâr] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) Cemâ’ât ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: فِي الدَّارِ كُثَارٌ مِنَ النَّاسِ أَيْ جَمَاعَاتٌ Burada كَاثِرٌ yine bâb-ı mübâlagadandır ki bâb-ı evvelden mutasarrıftır; yukâlu: كَاثَرُوهُمْ فَكَثَرُوهُمْ أَيْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ ve كَثِيرٌ [Kesîr] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bir recül adıdır. Ve كَيْثَرٌ [keyser] (صَيْقَلٌ [saykal] vezninde) Hayr ve ihsânı pek çok adama denir; yukâlu: هُوَ كَيْثَرٌ أَيْ خَيْرٌ مِعْطَاءٌ

اَلْكَثِيرُ [el-kesîr] (kâf’ın fethi ve sâ’nın kesri ve meddiyle) Çok ma’nâsına; yukâlu: كَثُرَ الشَّيْءُ مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ وَقَوْمٌ كَثِيرٌ وَكَثِيرُونَ