اَلْكَرْضُ [el-kerd] (فَرْضٌ [fard] vezninde) Nâkanın rahiminden كِرَاضٌ [kirâd] ihrâc eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: كَرَضَ الرَّجُلُ كَرْضًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَخْرَجَ الْكِرَاضَ مِنْ رَحِمِ النَّاقَةِ

اَلْكَرْدُ [el-kerd] (فَرْدٌ [ferd] vezninde) Boyuna denir, عُنُقٌ ['unuk] gibi, 'alâ-kavlin boynun köküne denir. Şârihin beyânı üzere bu, kasr ile gerden-i Fârisî mu’arrebidir; yukâlu: ضَرَبَ كَرْدَهُ أَيْ عُنُقَهُ أَوْ أَصْلَهَا Ve كَرْدٌ [kerd] Masdar olur, davar sürmek ma’nâsına; yukâlu: كَرَدَ الدَّابَّةَ كَرْدًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا سَاقَهَا Ve düşmanı arkasından kovup gitmek ma’nâsınadır; yukâlu: كَرَدَ الْعَدُوَّ إِذَا طَرَدَهُ Ve kesmek ma’nâsınadır; yukâlu. كَرَدَهُ إِذَا قَطَعَهُ ve minhu: شَارِبٌ مَكْرُودٌ أَيْ مَقْطُوعٌ

s. 1. An action. 2. A thing done or made.

اَلْكَرْدُ [el-kerd] (kâf’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Boyun, عُنُقٌ [‘unuk] ma’nâsına; Fârisî-i mu’arrebdir. Ve كَرْدٌ [kerd] Bir nesneyi men’ etmeğe dahi derler; yukâlu: فُلَانٌ يَكْرُدُ الْقَوْمَ كَأَنَّهُ يَدْفَعُهُمْ وَيَطْرُدُهُمْ

اَلْكَرْضُ [el-kard] (kâf’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Zikr olunan menîyi atmak; yukâlu: كَرَضَتِ النَّاقَةُ تَكْرِضُ كَرْضًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا لَفَظَتْهُ