اَلْكَلَبُ [el-keleb] (fethateynle) Susamak, عَطَشٌ [‘ataş] ma’nâsınadır; yukâlu: كَلِبَ الرَّجُلُ كَلَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا عَطِشَ Ve pezevenklik eylemek, kıyâdet ma’nâsınadır; مَكْلَبَةٌ [meklebet] dahi bu ma’nâyadır; yukâlu: كَلِبَ فُلاَنٌ كَلَبًا وَمَكْلَبَةً إِذَا قَادَ وَمِنْهُ الْكَلْبَتَانُ Ve كَلَبٌ [keleb] Makaranın ipi tekerlekle ok geçen ağacın aralığına düşüp ilişmek ma’nâsınadır ki tekerlek dönmekten kalır; yukâlu: كَلِبَ الْحَبْلُ إِذَا وَقَعَ بَيْنَ الْقَعْوِ وَالْبَكَرَةِ Ve كَلَبٌ [keleb] Bir nesneye pek hırs ve tama’ eylemek ma’nâsınadır. Ve bir nesne şiddet bulmak ma’nâsınadır. Ve bilâ-şeb’ ekl-i kesîr ma’nâsınadır. Ve كَلَبُ الشِّتَاءِ [kelebu’ş-şitâ’] kışın hiddet ve şiddeti hengâmına ıtlâk olunur, أَنْفُ الشِّتَاءِ [enfu’ş-şitâ’] gibi. Ve kuduz köpek ısırmış kimse köpek gibi feryâd eylemek ma’nâsınadır. Ve köpek kudurup kuduz olmak ma’nâsınadır. İnsân etini yemekten 'ârız olur; yukâlu: كَلِبَ الْكَلْبُ كَلَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا جُنَّ وَهُوَ يَعْتَرِي مِنَ أَكْلِ لَحْمِ اْلإِنْسَانِ Ve bir kimseyi kuduz köpek dalamakla köpek gibi kudurmak ma’nâsınadır; yukâlu: كَلِبَ الرَّجُلُ كَلَبًا إِذَا أَصَابَهُ الْكَلَبُ مِنْ عَضِّ الْكَلْبِ الْكَلِبِ