اَلْكَدْهُ [el-kedh] (kâf’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Bedende taş ve sâ’ir nesne şiddetle dokunmasından 'ârız olan bere ve yara ve sıyrık makûlesi esere denir; cem’i كُدُوهٌ [kudûh] gelir kâf’ın zammıyla; yukâlu: بِهِ كَدْهٌ أَيْ صَكٌّ مِنْ حَجَرٍ وَنَحْوِهِ أَثَرًا شَدِيدًا Ve bu ma’nâda masdar olur; yukâlu: كَدَهَهُ كَدْهًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا صَكَّهُ Ve kırmak ma’nâsınadır; yukâlu: كَدَهَ الشَّيْءَ إِذَا كَسَرَهُ Ve saçı tarak ile tarayıp yaymak ma’nâsınadır; yukâlu: كَدَهَ شَعْرَهُ إِذَا فَرَّقَهُ بِالْمُشْطِ Ve gâlib olmak ma’nâsınadır; yukâlu: كَدَهَ عَلَيْهِ إِذَا غَلَبَهُ Ve yırtıcı cânvere zecr ve âzâr ile bağırmak ma’nâsınadır; yukâlu: كَدَهَ السِّبَاعَ إِذَا صَاتَهَا لِلزَّجْرِ Ve bu ma’nâda ism olur ki o savta denir; kâf’ın zammıyla da lügattir.

اَلْكَدْحُ [el-kedh] (مَدْحٌ [medh] vezninde) Bir kimse emek çekip kendi nefsi için sa’y ve gûşişle bir iş işlemek ma’nâsınadır; yukâlu: كَدَحَ فِي الْعَمَلِ كَدْحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا سَعَى وَعَمِلَ لِنَفْسِهِ خَيْرًا أَوْ شَرًّا وَكَدَّ Ve tırmalamak ma’nâsınadır; yukâlu: كَدَحَ وَجْهَهُ إِذَا خَدَشَ 'İnde’l-ba’z bir kimsenin cemâline şeyn ve 'ayb verecek bir nesne eylemek, 'alâ-kavlin darbe ile yâhûd sâ’ir nesne ile ifsâd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: كَدَحَ وَجْهَهُ إِذَا عَمِلَ بِهِ مَا يَشِينُهُ أَوْ أَفْسَدَهُ Ve kesb ü kâr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: كَدَحَ لِعِيَالِهِ إِذَا كَسَبَ Ve tarak ile saçı birbirinden ayırmak ma’nâsınadır; yukâlu: كَدَحَ رَأْسَهُ بِالْمُشْطِ إِذَا فَرَّجَ شَعْرَهُ Ve كَدْحٌ [kedh] Tırmalamaktan peydâ olan tırnak yarasına denir ki tırmık ta’bîr olunur ve bu tesmiye bi’l-masdardır; yukâlu: بِهِ كَدْحٌ أَيْ خَدَشٌ Cem’i كُدُوحٌ [kudûh] gelir.

vn. & s. 1. A scratching, wounding with a nail or claw, a scratch. 2. A snubbing one; a snub.

vn. & s. 1. A bruising, contusing. 2. (pl. كدوە) A bruise, contusion.

اَلْكَدْحُ [el-kedh] (kâf’ın fethi ve zâl’ın sükûnuyla) İş işlemek. Ve sür’atle yürümek. Ve tırmalamak. Ve kesb etmek; yukâlu: هُوَ يَكْدَحُ فِي كَذَا أَيْ يَكُدُّ Ve kavluhu ta’âlâ: ﴿إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ﴾ (الإنشقاق 6) أَيْ تَسْعَى ve yukâlu eyzan: أَصَابَهُ شَيْءٌ فَكَدَحَ وَجْهَهُ ve yukâlu: هُوَ يَكْدَحُ لِعِيَالِهِ أَيْ يَكْسِبُ ve كَدْحٌ [kedh] Tırmık ma’nâsına da gelir; yukâlu: بِهِ كَدْحٌ

اَلْكَدْهُ [el-kedh] (kâf’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Tırmalamak.