(a. i.) : 1) bulanıklık. 2) (a. i. c. : ekdâr) : tasa, kaygı, gönül üzüntüsü, (bkz. : gamm, gussa).

iz. ar. cm: ekdâr. Tasa, kaygu, gamm, gussa, dert: kederi olmak, keder çekmek; keder etmek = tasalanmak, mağmûm ve mükedder olmak. Keder vermek = tasalandırmak. [arabîde asıl olan bulanıklık manasıyla lisânımızda kullanılmaz.]

اَلْكَدَارَةُ [el-kedâret] (خَسَارَةٌ [hasâret] vezninde) ve اَلْكَدَرُ [el-keder] (fethateynle) ve اَلْكُدُورُ [el-kudûr] ve اَلْكُدُورَةُ [el-kudûret] (kâf’ların zammıyla) ve اَلْكُدْرَةُ [el-kudret] (kâf’ın zammı ve dâl’ın sükûnuyla) Bir nesne bulanık olmak ma’nâsınadır ki safvet mukâbilidir; yukâlu: كَدَرَ الْمَاءُ مَثَلاً وَكَدِرَ وَكَدُرَ كَدَارَةً وَكَدَرًا وَكُدُورًا وَكُدُورَةً وَكُدْرَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالرَّابِعِ وَالْخَامِسِ نَقِيضُ صَفَا Ve ‘inde’l-ba’z كُدْرَةٌ [kudret] kâf’ın zammıyla, renkte olmağa mahsûstur ki karamtık boz ve kül rengi olmaktır. Ve كُدُورَةٌ [kudûret] mâ’ ve 'ayn ve ma’îşette ve كَدَرٌ [keder] cümlesinde isti’mâl olunur.

vulg. kader, vn. & s. 1. A being turbid; turbidity. 2. A being murky; murkiness. 3. A being perturbed, annoyed, grieved. 4. s. (pl. اكدار) Perturbation, trouble, annoyance, sorrow. 5. T. s. A cause of vexation or grief; a care, an affliction. 6. T. Injury; loss.

اَلْكَدَرُ [el-keder] Bulanıklıktır ki sâfîliğin mukâbilidir; yukâlu: كَدِرَ يَكْدِرُ كَدَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ