اَلْكَصُّ [el-kass] (kâf’ın fethi ve sâd’ın teşdîdiyle) Birikmek ma’nâsınadır; yukâlu: كَصَّ الشَّيْءُ كَصًّا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا اجْتَمَعَ Ve كَصٌّ [kass] ve كَصِيصٌ [kesîs] (أَزِيزٌ [ezîz] vezninde) İnce ve yapça seslenmek ma’nâsınadır; yukâlu: كَصَّ الرَّجُلُ كَصًّا وَكَصِيصًا إِذَا صَاتَ صَوْتًا دَقِيقًا Ve كَصِيصٌ [kesîs] Titremeğe denir; yukâlu: أَخَذَهُ الْكَصِيصُ أَيِ الرِّعْدَةُ Ve deprenmeğe denir, taharrük ma’nâsına. Ve zahmet ve mihnetten burulup buruşup kıvrılmağa denir; yukâlu: أَخَذَهُ الْكَصِيصُ مِنَ الْجُهْدِ أَيِ الْإِلْتِوَاءُ وَالْإِنْقِبَاضُ Ve belinleyip korkmağa denir; yukâlu: عَرَضَ لَهُ مِنْهُ الْكَصِيصُ أَيِ الذُّعْرُ Ve çekirge sesine denir, صَوْتُ الْجَرَادِ [savtu’l-cerâd] ma’nâsına. Ve kalak ve ıztırâb ma’nâsınadır; tekûlu: مَا هَذَا الْكَصِيصُ أَيِ الْإِضْطِرَابُ Ve su üzere nâs çoğalıp yığılmak ma’nâsınadır; yukâlu: اَلْمَاءُ يَكِصُّ بِالنَّاسِ كَصِيصًا إِذَا أَكْثَرُوا عَلَيْهِ Ve bu ictimâ’ ma’nâsındandır.