اَلْقَسْرَةُ [el-kasret] (kâf’ın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Bir kimseyi bir nesneye muztarr kılmak; yukâlu: قَسَرَهُ عَلَى الْأَمْرِ قَسْرًا إِذَا أَكْرَهَهُ عَلَيْهِ وَقَهَرَهُ Ve قَسْرٌ [kasr] Becîle kabîlesinden bir cemâ’attır ki onlar 'Abdullâh b. hâlid el-kasrî’nin cemâ’atidir.

اَلْقَصْرُ [el-kasr] (kâf’ın fethiyle ve sâd’ın sükûnuyla) Sarây. Ve قَصْرٌ [kasr] Gece ma’nâsına da gelir, عَشِيٌّ ['aşiyy] gibi; yukâlu: أَتَيْتُهُ قَصْرًا أَيْ عَشِيًّا Ve قَصْرٌ [kasr] Gâyet ma’nâsına da gelir; yukâlu: قَصْرُكَ أَنْ تَفْعَلَ كَذَا أَيْ غَايَتُكَ Ve قَصْرٌ [kasr] Habs ma’nâsına da gelir; yukâlu: قَصَرْتُ الشَّيْءَ أَقْصُرُهُ قَصْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا حَبَسْتَهُ Ve قَصْرٌ [kasr] Akşamlamak ma’nâsına da gelir; yukâlu: قَصَرْنَا بِمَعْنَى أَمْسَيْنَا Ve bir nesneyi salıvermeğe de derler; yukâlu: قَصَرْتُ السِّتْرَ إِذَا أَرْخَيْتَهُ Ve bir nesnenin bir mikdârın terk etmeğe de derler; yukâlu: قَصَرْتُ مِنَ الصَّلَاةِ أَقْصُرُ قَصْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve bir şey’i bir nesneye mahsûs etmeğe de derler; yukâlu: قَصَرْتُ الشَّيْءَ عَلَى كَذَا إِذَا لَمْ تُجَاوِزْ بِهِ إِلَى غَيْرِهِ ve yukâlu: قَصَرْتُ اللِّقْحَةَ عَلَى فَرَسِي إِذَا جَعَلْتَ دِرَّهَا لَهَا Ya’nî nâkanın sütin ata mahsûs kılsan. Ve لِقْحَةٌ [likhat] lâm’ın kesri ve kâf’ın sükûnuyla sütü sağılan deve. Ve قَصْرٌ [kasr] Bezi döğüp ağartmağa dahi derler; tekûlu: قَصَرْتُ الثَّوْبَ أَقْصُرُهُ قَصْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيْضًا إِذَا دَقَقْتَهُ

قَشْرٌ [kaşr] (نَشْرٌ [neşr] vezninde) Bir dağın adıdır.

vn. & s. 1. A making short in space or time. 2. A shortening, curtailing, abbreviating; especially, a reducing the foot فعولن fe‘ûlun to فعول fe‘ûl, or مفاعیلن mefâ‘îlun to مفاعیل mefâ‘îl, represented by فعولن fe‘ûlun; or فاعلاتن fâ‘ılâtun to فاعلات represented by فاعلان fâ‘ılân. 3. A drawing back, withdrawing a thing; withdrawal; retraction. 4. A tightening; tension. 5. A being short; shortness. 6. A being remiss or negligent; negligence, shortcoming.

vn. & s. A forcing, constraining to act against the will; force, constraint, compulsion.

اَلْقَشْرُ [el-kaşr] (حَشْرٌ [haşr] vezninde) Bir nesnenin kabuğunu yâhûd derisini soymak ve sıyırmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَشَرَ الشَّيْءَ قَشْرًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا سَحَا لِحَاءَهُ أَوْ جِلْدَهُ Ve uğursuz ve bî-kadem kimse bir adamı dahi şe’âmetine uğratmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَشَرَهُمْ فُلاَنٌ إِذَا شَأَمَهُمْ

(a. i. c. : kusur) : köşk, kâşane, saray.

(a. i.) : zorla iş gördürme, zoraki işktme.

iz. ar. 1. Kısma, kısaltma, kısa kesme: kasr-ı eşcâr. 2. Kesme, ihtisâr, hasr, tahdîd ve taklîl: tarîkı kasr etmek. 3. Noksan, eksiklik: kasr-ı himmet. 4. ed. İbârenin lüzûmundan ziyâde ihtisârı: ifâdenin bu derecede kasrı ifhâm-ı merâma mânidir. 5. [arûzda ] (tef’ile) nin son harfinin iskâtı, mesela (fâ’ilâtün)den (fâ’ilât) kalması.

s. (pl. قصور) 1. A fort, castle. 2. A palace. 3. A summer house, pavilion. 4. Shortness, brevity.