(a. i.) : 1) kamış, saz; şeker kamışı.

iz. ar. ve: ( kasaba قصبه: is. ar. cm: kasabât. Kamış, saz, nay, ney.

اَلْقَصَبُ [el-kasab] (fethateynle) Sâkında boğumları olan her nebâta ıtlâk olunur ki kamış ta’bîr olunur. Müfredi قَصَبَةٌ [kasabet]tir hâ’yla ve قَصْبَاةٌ [kasbât]tır, sâd’ın sükûnu ve elif ilhâkıyla. Ve cemâ’atine ve menbitine قَصْبَاءُ [kasbâ’] denir, kamışlık, neyistân ma’nâsına.

Şârih der ki Sîbeveyhi ‘indinde قَصْبَاءُ [kasbâ’] ism-i cinstir, müfred ve cem’e ıtlâk olunur, حَلْفَاءُ [halfâ’] ve طَرْفَاءُ [tarfâ’] gibi. Mütercim der ki قَلَمٌ [kalem] dahi قَصَبٌ [kasab] nev’indendir, yerinde nâbit oldukça; ba’de’l-kalm ya’nî kesildikten sonra قَلَمٌ [kalem] ıtlâk olunur. Ve قَصَبٌ [kasab] Parmak kemiklerine ıtlâk olunur; müfredi قَصَبَةٌ [kasabet]tir. Esâs’ta der ki her parmakta üç dâne قَصَبَةٌ [kasabet] vardır, lâkin baş parmakta iki dâne olur; yukâlu: إِمْرَأَةٌ تَامَّةُ الْقَصَبِ وَهِيَ عِظَامُ الْيَدَيْنِ وَالرِّجْلَيْنِ Lisânımızda dahi o kemiklere قَلَمٌ [kalem] ta’bîr olunur. Ve قَصَبٌ [kasab] Boğazlarda olan mecârî-i enfâsa ve şu’belere ıtlâk olunur, her birine قَصَبَةٌ [kasabet] denir.

s. (n. u. قصبە) 1. Any jointed stems of plants; also, any plants with jointed stems, as reeds canes, bamboos, etc. 2. Any long, hollow bones of the body; especially, the phalanges of the toes and fingers. 3. Windpipes, also, gullets, 4. Waterpipes; spouts. 5. Bars, ingots. 6. (n. u. قصی) Fine linen cloths, formerly the special produce of Egypt. 7. Rows of fine pearls divided by rubies, emeralds, etc.