i. [ita. cassa] 1. Sandık, hazine, bir dâirenin akçe mahalli (para yeri) ve idâresi: sarrâf, tüccâr kasası; hükümet kasası. 2. Akçe ve evrâk-ı nakdiyye vesâire hıfzına mahsus, yangından ve her tehlikeden masûn demir dolap: kasasından para çalınmış. 3. Büyük mağazalarda satılan şeylerin akçesi teslim olunduğu masa: parasını kasaya vereceksiniz. 4. Bazı oyunlarda akçeyi tutan veya kumârı idâre eden şahıs: kasa kimdedir? Kasaya borçludur. 5. bh. Bir halatın ucunda kazığa geçecek sûrette yapılan ilik.

اَلْقَصَا [el-kasâ] (عَصَا [‘asâ] vezninde ve سَمَاءٌ [semâ’] vezninde) Hânenin yöresine ve avlusuna denir; yukâlu: نَزَلَ فِي قَصَا الدَّارِ وَقَصَائِهِ أَيْ فِنَائِهِ Ve neseb-i ba’îd ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ مِنْهُ بِالْقَصَا أَيْ بِبُعْدِ النَّسَبِ Ve nâhiye ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ فِي قَصَاهُ أَيْ فِي نَاحِيَتِهِ Ve minhu tekûlu: حُطْنِي الْقَصَا أَيْ تَبَاعَدْ عَنِّي Ya’nî “Benden alarga ol.” Burada حُطْ kelimesi حِيَاطَةٌ [hiyâtat]tan emrdir; ve yukâlu: حَاطَهُمُ الْقَصَا إِذَا كَانَ فِي نَاحِيَتِهِمْ Ve قَصَا [kasâ] Nâkanın ve koyunun kulakları uçlarında olan cüz’îce kesikliğe denir.

(Ital. cassa), s. 1. A loop spliced in the end of a rope; especially, the upper loop of a shroud, stay, etc., that passes over the masthead. 2. The action of frapping. 3. The action of pulling on a rope to make it taut.

vn. & s. A being or becoming far, remote; distance, remoteness.

Sandık, vezne, vezne odası.