i. 1. Maruf beyaz maden ki bakır evânînin (kapların) üzerine sürülür ve teneke vesâire yapıştırmaya yarar ve bakırla karıştırılarak pirinci teşkil eder, kasdîr, rassâs-ı ebyâz. 2. Bakır evâniye sürülen beyaz tabaka: bu tencereler kalay ister, kalaya muhtaçtır. 3. mc. Sathî süs, yalandan zînet, yalnız gösterişte olan esassız fezâil ve muhassenât: o adamda yalnız bir kalay vardır; onun ilim ve fazlı bir kalaydan ibârettir. 4. mc. Tekdir, ta’zîr: kalay atmak, basmak = paylamak, tekdir ve ta’zîr etmek.

kalaycı, kalaylamak vesâire. ba: قالاى kâlây vesâire.

s. 1. Tin (not tinplate). 2. A scolding, a rating.

s. See قالای .

Düşnam.