(f. i.) : kafes.

i. fa. 1. Tel veya demir çubuktan yâhut tahta pervazlarından mamûl mahfaza ki, rü’yete ve havanın işlemesine mâni olmaksızın hasr ve hapse âlet olur: kuş kafesi, bülbül kafesi, arslan kafesi, tavuk kafesi. 2. İnce tahta çıtalarından yapılıp harem pencerelerine takılan siper ki dâhilden hârice bakmaya pek mâni olmadığı halde, hâriçten dâhile bakılmayı men eder: pencere kafesi; pencerelere kafes takmak. 3. Tahta binânın kaplama tahtalarıyla sıvası daha geçirilmeyip yâhut çıkarılıp, yalnız direklerden ibâret taslağı: bu evi kafes edip öyle tamir etmeli; yaptırdığı ev henüz kafes hâlindedir. 4. Tekke ve câmi gibi yerlerde kadınlara mahsus mahal ki, kafesle ayrılmış olur: kafeste çok kadın var.

اَلْقَفَشُ [el-kafeş] (fethateynle) Pek habîs ve 'ayyâr olan hırsızlara denir.

Almak fiiliyle kullanılır.

• Kafese almak: Birini lakırtıya tutarak canını sıkmak.