(a. i.) : 1) ma’sumluk, günahsızlık, temizlik. 2) haramdan, namusa dokunur hallerden çekinme. 3) erkek ve kadın adı.

is. ar. [ar. terkîbâtta: عصمه ısme] 1. Muharremâttan ve irtikâb-ı rezâ’ilden ictinâb ve tevakkî: ashâb-ı ismetten bir zât; ismet-i mücesseme. 2. Nâmus, iffet, perde: bir kadında en ziyâde ve en evvel aranılacak şey ismetidir; عصمت پناه ismet-penâh, عصمت مآب ismet-me’âb = namus ve iffetin istinâdgâhı hükmünde olan pek nâmuslu kadın. [inşâ lisânında âlî mertebe hâtunlara mahsus olup, sâirlerine iffet vasfı verilir.] 3. Bî-günâhlık, masumluk, masumiyyet: Onun ismeti mahkemece tebeyyün etti.

s. 1. A dog’s collar. 2. Anything that preserves from being lost, destroyed, or injured. 3. Chastity; especially, (canon law) the unsullied reputation of a married man or woman. 4. A name of women.

اَلْعِصْمَةُ [el-'ismet] (‘ayn’ın kesri ve sâd’ın sükûnuyla) Men’ etmek; yukâlu: عَصَمَهُ الطَّعَامُ أَيْ مَنَعَهُ مِنَ الْجُوعِ Ve عِصْمَةٌ ['ismet] Hıfz ma’nâsına da gelir; tekûlu: عَصَمْتُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ حَفِظْتُهُ Ve عِصْمَةٌ ['ismet] Boyun bağına dahi derler, kılâde ma’nâsına.