اَلْإِرْكُ [el-irk] (hemzenin kesriyle) Bu dahi ekşi ota denir, حَمْضٌ [hamd] ma’nâsına; ve yukâlu: عُشْبٌ لَهُ إِرْكٌ أَيْ تُقِيمُ فِيهِ الْإِبِلُ Zîrâ deve kısmı şûr otluktan pek mahzûz olur.

اَلْعِرْقُ [el-'irk] ('ayn’ın kesri ve râ’nın sükûnuyla) Zikr olunan cem’in vâhidi, ağaç kökü ma’nâsına. Ve fi’l-hadîsi: “مَنْ أَحْيَا أَرْضًا مَيِّتَةً فَهِيَ لَهُ وَلَيْسَ لِعِرْقٍ ظَالِمٍ حَقٌّ” Ve عِرْقٌ ظَالِمٌ odur ki bir kimse âharın ihyâ ettiği yere yâ ağaç diker veyâhûd ekin eker, yeri kendi almak için. Ve عِرْقٌ ['irk] Damara ve esere dahi derler; yukâlu: فِي الشَّرَابِ عِرْقٌ مِنَ الْمَاءِ لَيْسَ بِالْكَثِيرِ