is. ar. cm: inâyât. 1. Dikkat, sa‘y, himmet, gayret. 2. Kerem, ihsân, lutf, iyilik: lutf u inâyetinize mürâcaat ediyorum; inâyât-ı mütevâliye-i kerem-kârîlerine iğtirâren.

اَلْعَنْيُ [el-'any] ('ayn’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Bir adama bir ta’ablı iş peydâ olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَنَى الْأَمْرَ لَهُ يَعْنِي عَنْيًا إِذَا حَدَثَ وَنَزَلَ Ve ta’âm ve şarâb hoş-güvâr olmakla mizâca muvâfık olup sinmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَنَى فِيهِ الْأَكْلُ إِذَا نَجَعَ Ve yer ot bitirmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَنَتِ الْأَرْضُ بِالنَّبَاتِ إِذَا أَظْهَرَتْهُ Ve عَنْيٌ ['any] ve عِنَايَةٌ ['inâyet] İrâde ve kasd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَنَى بِالْقَوْلِ كَذَا عَنْيًا وَعِنَايَةً إِذَا أَرَادَ

اَلْعِنَايَةُ [el-'inâyet] ('ayn’ın kesri ile) Dilemek; tekûlu: عَنَيْتُ بِالْقَوْلِ كَذَا إِذَا أَرَدْتَ Ve عِنَايَةٌ ['inâyet] Zahmet çekmeğe dahi derler; tekûlu: عُنِيتُ بِحَاجَتِكَ أُعْنَى بِهَا عِنَايَةً Ve عِنَايَةٌ ['inâyet] Bir nesne fehm olmağa dahi derler. Ve fi’l-hadîsi: “مِنْ حُسْنِ إِسْلَامِ الْمَرْءِ تَرْكُهُ مَا لَا يَعْنِيهِ” أَيْ مَا لَا يَهُمُّهُ