i. tka. İlaç, devâ: kocakarı imi. [im gibi] mr.

ام -im, ve يم -yim, يم -ım fl. [ايمك –imek” masdar-ı gayr-ı müstamelinden muzâri’in nefs-i mütekellim vahde sıygasıdır. Dâima haber yerini tutan bir isim ya sıfat veya zarftan sonra bulunup, onun âhiri sâkin ise hemze hazfolanarak harekesi mâ-kabline verilir; ve müteharrik ise “يم –yim”, “يز –yiz” sûretinde kullanılır.] Varım, mevcudum, bulunurum: benim, buradayım, ben iyiyim, ber türküm. Tasrîfi bu vechiledir:

See ایم