Mü’ellif Basâ’ir’de مَعْرِفَةٌ [ma’rifet]i إِدْرَاكُ الشَّيْءِ بِتَفَكُّرٍ وَتَدَّبُّرٍ لِأَثَرِهِ 'unvânıyla ta’rîf edip ve عِلْمٌ ['ilm]i hakk-ı ma’rifetle ta’rîf ve عِلْمٌ ['ilm] e’amm olduğunu tansîs eylemiştir. Ve Râgib’in beyânına göre مَعْرِفَةٌ [ma’rifet]in mukâbili إِنْكَارٌ [inkâr] ve عِلْمٌ ['ilm]in mukâbili جَهْلٌ [cehl]dir. Ve مَعْرِفَةٌ [ma’rifet] bi’t-tefekkür bilmek olmakla يَعْرِفَهُ اللهُ kavli Hak ta’âlâya nisbeti câ’iz olmaz, belki يَعْلَمُهُ اللهُ demek lâzımdır, zîrâ عِلْمٌ ['ilm] bir şey’in hakîkatini bilmekten 'ibârettir, gerek huzûrî olsun 'ilm-i ilâhî gibi ve gerek husûlî olsun, 'ilm-i 'ibâd gibi. Ve عِلْمٌ ['ilm] vech-i dikkat üzere bilmeye de ıtlâk olunur, شُعُورٌ [şu’ûr] ve فِطْنَةٌ [fitnat] gibi, ke-mâ se-yuzkeru. Ve mü’ellifînin i’tikâd-ı câzim ü mutâbık ile de ta’rîfleri ma’nâ-yı lügavîden müstefâddır, niteki Mufredât-ı Râgib’de bi’l-işâre meşrûhtur. İntehâ. Ve عِلْمٌ ['ilm] Bir adam fî-nefsihi bilir olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَلِمَ هُوَ فِي نَفْسِهِ إِذَا كَانَ يَعْلَمُ