iz. ar: [حرم harem’den] 1. Harem-i şerîf’e girerken huccâcın büründükleri dikişsiz sevb ki yün veya pamuk ve ketenden olur: ihrâma girmek. 2. Urbânın büründükleri büyük yün çarşaf. 3. Yere veya minderin üzerine yayılan ve çarşaf ve yorgan gibi kullanılan havlu veya havsız yük yığını.

اَلْإِحْرَامُ [el-ihrâm] (hemzenin kesriyle) harem-i Mekke’ye dâhil olmak yâhûd hetk ve fesh olunmayan hurmete yâhûd şehr-i harâma dâhil olmak ma’nâsınadır; yukâlu: أَحْرَمَ الرَّجُلُ إِذَا دَخَلَ فِي حَرَمِ مَكَّةَ أَوْ فِي حُرْمَةٍ لَا تُهْتَكُ أَوْ فِي الشَّهْرِ الْحَرَامِ Ve bir nesneyi helâl iken harâm kılmak ma’nâsınadır; yukâlu: أَحْرَمَ الشَّيْءَ إِذَا جَعَلَهُ حَرَامًا Ve hacc için ve 'umre için ihrâmlanmak ma’nâsınadır ki helâl olan nesne kendisiyle harâm olan a’mâle girmekten 'ibârettir; yukâlu: أَحْرَمَ الْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ إِذَا دَخَلَ فِي عَمَلٍ حَرُمَ عَلَيْهِ بِهِ مَا كَانَ حَلَالًا Ve bir adamı kumarda yenmek ma’nâsınadır; yukâlu: أَحْرَمَ فُلَانًا إِذَا قَمَرَهُ

vn. A making one decrepit.

اَلْإِحْرَامُ [el-ihrâm] Bir kimseden bir nesneyi men’ etmek; yukâlu: أَحْرَمَهُ إِذَا مَنَعَهُ إِيَّاهُ Ve إِحْرَامٌ [ihrâm] Bir hürmete dâhil olmağa dahi derler ki hetk olunmağa kâbil olmaya; yukâlu: أَحْرَمَ الرَّجُلُ إِذَا دَخَلَ فِي حُرْمَةٍ لَا تُهْتَكُ Ve إِحْرَامٌ [ihrâm] Şehr-i harâma dâhil olmağa dahi derler; yukâlu: أَحْرَمَ الرَّجُلُ إِذَا دَخَلَ فِي الشَّهْرِ الْحَرَامِ Ve إِحْرَامٌ [ihrâm] Hacc için ve 'umre için ihrâm giymeğe dahi derler. Ve buna إِحْرَامٌ [ihrâm] dediler, her helâl olan nesne bununla harâm olduğu için, katl-i sayd harâm olduğu gibi ve nisâ harâm olduğu gibi.