اَلْإِبْرَةُ [el-ibret] (hemzenin kesriyle) İğneye denir, مِسَلَّةُ الْحَدِيدِ [miselletu’l-hadîd] ma’nâsına, Fârisîde sûzen derler. Cem’i إِبَرٌ [iber] gelir hemzenin kesri ve bâ’nın fethiyle ve إِبَارٌ [ibâr] gelir hemzenin kesriyle. Ve إِبْرَةُالْعَقْرَبِ [ibretu’l-'akreb] ['Akrebin] soktuğu iğnesidir ki Fârisîde nîş denir. Ve إِبْرَةُالْعُرْقُوبِ [ibretu’l-'urkûb] İnsânın ökçesi üzere olan kalın sinirden ‘ibârettir ki bir ucu baldıra ve bir ucu ökçeye mülâsık olur. Ve إِبْرَةُالذِّرَاعِ [ibretu’z-zirâ’] İnsânın kolunun ucuna ıtlâk olunur, 'alâ-kavlin koldan parmaklar tarafına doğru mümtedd olup bilekçenin ucuyla müsâvî olan incerek kemiğe ıtlâk olunur. Ve إِبْرَةٌ [ibret] At kısmının kıç ayaklarında eğrice ta’bîr olunan sinirden topuğa kadar münhadir olan sinire ıtlâk olunur. Ve مُقْلٌ [mukl] ağacının fidanına ıtlâk olunur. Cem’i إِبْرَاتٌ [ibrât] gelir hemzenin kesri ve bâ’nın sükûnuyla ve إِبَرٌ [iber] gelir hemzenin kesri ve bâ’nın fethiyle. Ve إِبْرَةٌ [ibret] Nemîme ma’nâsına müsta’meldir ki koğ ta’bîr olunur, ismdir; yukâlu: إِنَّهُ لَذُو إِبْرَةٍ أَيْ نَمِيمَةٍ Ve إِبْرَةٌ [ibret] İncir ağacına şebîh bir şecerin ismidir.