اَلْإِبْرِيقُ [el-ibrîk] (hemzenin kesriyle) Ma’rûf emzikli kaptır ki onunla tevaddî olunur, lisânımızda dahi ibrîk denir. Ve bu âb-rî mu’arrebidir ki Fârisîdir. Cem’i أَبَارِيقُ [ebârîk] gelir. Mütercim der ki âb-rî mu’arrebi demekten âb-rîz mu’arrebi demiş olsaydı enseb idi, zîrâ rî kelimesi tagavvut ma’nâsına olan rîdenden vasftır. Ve إِبْرِيقٌ [ibrîk] Işılayıp parıldayan yaya ıtlâk olunur. Ve hûb ve dil-ber olup çehresi elmâs gibi tâbân olan mahbûbeye ıtlâk olunur; tekûlu: شَرِبْتُ قَهْوَةً بِالْإِبْرِيقِ مِنْ يَدِ الْإِبْرِيقِ أَيِ الْمَرْأَةِ الْحَسْنَاءِ الْبَرَّاقَةِ Ve berrâk ve tâbân kılıca ıtlâk olunur.