اَلْهُيَامُ [el-huyâm] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) 'Aşkın şiddetinden nâşî 'âşıka 'ârız olan cünûna şebîh hâlete denir ki sersemlik, âşüftelik ta’bîr olunur; yukâlu: بِهِ هُيَامٌ وَهُوَ كَالْجُنُونِ مِنَ الْعِشْقِ

اَلْهُيَامُ [el-huyâm] (hâ’nın zammı ve yâ’nın tahfîfiyle) Ziyâde susuz olmak, أَشَدُّ الْعَطَشِ ma’nâsına; yukâlu: هَامُوا هُيَامًا Ve هُيَامٌ [huyâm] Cünûn gibi bir hâlettir ki 'ışktan hâsıl olur. Ve هُيَامٌ [huyâm] Deveye 'ârız olur bir marazdır ki mer’âda gezer yürür, otlamaz.