اَلْحُرْفُ [el-hurf] (hâ’nın zammıyla) حَبُّ الرَّشَادِ [habbu’r-reşâd] ismidir ki tere tohumu dedikleri dânedir; muhaddisînden 'Abdurrahmân b. 'Ubeydullâh ve pederi ve ceddi ve Mûsâ b. Sehl ve hasen b. Ca’fer el-Bagdâdiyyûn el-hurfiyyûn onun bey’ine mensûblardır. Ve حُرْفٌ [hurf] Mahrûmluğa denir; حُرْفَةٌ [hurfet] dahi denir hâ’nın zammı ve kesriyle. Ve minhu kavlu 'Ömer: “لَحُرْفَةُ أَحَدِهِمْ أَشَدُّ عَلَيَّ مِنْ عَيْلَتِهِ” Ya’nî “Onlardan birinin mahrûm ve bed-baht ve bî-hâsıl olmaları fakîr ve muhtâc olmalarından ezyed bana eşedd ve eskal gelir.”