اَلْخُنْسُ [el-huns] (hâ’nın fethi ve nûn’un sükûnuyla) ve اَلْخُنُوسُ [el-hunûs] (جُلُوسٌ [culûs] vezninde) Gerilenmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَنَسَ عَنْهُ خَنْسًا وَخُنُوسًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا تَأَخَّرَ Ve geriletmek ma’nâsına müte’addî olur; yukâlu: خَنَسَ زَيْدًا إِذَا أَخَّرَهُ Ve baş parmağı yummak ma’nâsınadır; yukâlu: أَشَارَ بِأَرْبَعٍ وَخَنَسَ إِبْهَامَهُ إِذَا قَبَضَهَا Ve belirsiz ve nâ-bedîd kılmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَنَسَ بِفُلاَنٍ إِذَا غَابَ بِهِ

خُنْثُ [huns] (hâ’nın zammı ve nûn’un sükûnuyla) Bir hatun adıdır. Ve bu, 'alemiyyet ve te’nîsle gayr-i munsarıftır.