اَلْخُمُّ [el-humm] (hâ’nın zammıyla) Tavuk kafesine denir. Ve bir vâdî ismidir; hâ’nın fethiyle de zebân-zededir. Ve Mekke’de bir kuyu ismidir ki 'Abduşems b. 'Abdumenâf hafr eylemiştir.

غَدِيرُ خُمٍّ [gadîru humm] Beyne’l-haremeyn Cuhfe’ye üç mîl mesâfede bir mevzi’dir yâhûd خُمٌّ [humm] mevzi’-i merkûmda bir meşe ismidir, onda bir göl vardır ki suyu semmiyyetlidir, orada tevellüd eden veled bülûga kadar yaşayıp kalmaz, meger ki mukaddemce oradan mahall-i dîgere intikâl edeler. Ve خُمٌّ [humm] Yerde kazılmış şol büyücek çukura denir ki dibine kül koyup yeni doğan kuzuları ve oğlakları oraya vaz’ ve hıfz ederler, ağıl gibi olup mahfûz olurlar; cem’i خِمَمَةٌ [himemet] gelir, قِرَدَةٌ [kiredet] gibi. Ve kavsara sepetinden yaptıkları folluğa denir ki sepetin içine saman doldurup onda tavuk bastırırlar.

s. As حم hamm, Nos. 2 and 3. 1. An object of desire or anxiety. 2. A means of escape, a remedy.